De schoone slaapster

één dief, niet één moordenaar, in ’t heele huis, zit zoo vol vuile praat en vuile streken as deze gladde boef. An dat gaat niemendal verloren! Gift, haat en ongeloof!

Arts. Ja, ja, — maar ’t is ’n mensch, al deugt-ie niet, en zieke harten geven zieke hersnen... Als-ie familie heeft en de Regent ’t wil, dan moet gewaarschuwd worden. De veer van ’t werk is stuk.

2^ds Wachter, ’t Werd tijd! (kinderstemmen buiten).

Arts. Is ’r ’n vrouw?

2^de Wachter, ’n Hoer.

Arts. ’n Kind?

2^de Wachter, ’n Jong, hiernaast! Wordt door Zijn Excellentie achterna-geloopen! Ik knijp ’n oogie dicht...

Arts. (de kinderstemmen bedoelend) Is dat de straat?

2^de Wachter. Nee, dokter, dat ’s ’t plein — en wat u hoort... (Sero zit langzaam-tastend op).

Arts. (wenkt Wachter heen te gaan) Wel, was ’t weer even mis?

Sero. (luistert hijgend naar de geluiden, zakt van het bed op de knieën, snikt ’t steunend uit).

222