Open brief aan een dief (serie Heijermans' Camera)

29

„Mooi weer, wat?”

„Ja, ja — maar de nachtvorst..

„Het ’t vannacht nog gevroren...?”

„Nou niet mis, meester...”

Weer, bij ’t geblaas van de pijpen en ’t slaaprig gedwaal van de oogen, lei ’t gesprek.

Nou waren ze kompleet.

Meer sollecetanten waren d’r niet.

De magere sikkretaris, die met negen kinders van de gemeentelijke toelage most toekomen zat naast den bakker, die geen twaalef broojen per dag sleet, omdat ieder in ’t dorp z’n eigen vorm had, z’n eigen meel bij den kruijenier-burgemeester kocht, z’n eigen gist insloeg en zoo den boel bij hèm in den oven lieten steken, tweemaal in de week — de veldwachter, ook met negen kinders en ’n vrouw, die al tweemaal geopereerd was geworden (eens in de week zeker kwam de dokter uit de stad voorgerejen!) rookte z’n pijp naast den gelen, kleinen, manken koster, die zonder de stoven van de kerk armoe zou hebben gelejen — de schoolmeester, dik in de zestig, die in z’n vrije uren op ’t land werkte, om ’r wat bij te verdienen, kauwde ’n zwart-grauwe sigaar naast den geduldig zwijgenden, geen woord bewerenden Merks. Enkel de waard, die an hartvervetting lee, kwaal van vader op vader, zag ’r welgedaner, doorvoeder, meer-in-den-vleesche uit, en ter-wijl-ie met de gemakkelijkheid van ’n man gewend met menschen om te gaan, af en toe z’n keel schraapte en, ’t zwijgen poogde te verkassen, dacht-ie an den voorsprong op de anderen, omdat-ie den reiziger voor-ie boven in ’t kille bed was gestapt ’n bod van tien gulden minder as de „Schele” met z’n Champagne Merci e r had gedaan.

Om half tien zaten ze ’r nog — bij d’r tweede glas gerste.

Alleen de schoolmeester, die z’n school niet verzuimen kon, was ’r vandoor, na in ’n handschrift, dat geen tweede in ’t dorp ’m verbeterde — den secretaris niet te na gesproken! — ’n fatsoenlijke offerte te hebben gedaan. En dan: mekaar onderkruipen zouen ze niet. Bakker, veldwachter, sikkretaris, koster, waard en Merks hadden den prijs vastgesteld. Allemaal tien gulden minder as bij