De meid

EERSTE BEDRIJF, EERSTE TOONEEL    9

Bcttina:

Roep mevrouw, asjeblief.

Annemie:

Dat zal’kwel late. 'tMensch is doodop. En ze heit me zoo ge-zeid, 'r niet voor half zes te wekke.

Bettina (stroef):

*t Is goed. Dan zal ’k even wachten (een nijdige stilte. Bettina gaat voor het schrijfbureau zitten, Annemie eet van de omme-ïet). Is die hond in dat hok van me nicht?

Annemie:

Nee, van mijn.

Bettina (bij het hok):

Van jou? En vindt mevrouw 't goed, dat zoo'n leelijk rood beest....

Annemie (vinnig):

'n Leelijk rood beest? U ben wèl de eerste die 't zeit— 'k Zou 'r maar niet te dicht bijkomme... Hij is zoo valsch as de hel..,

Bettina:

....’k Zal maar niets zeggen____

Annemie:

....Zeg u maar wèl. U hoeft 't voor mijn niet te late — Bettina:

’tls me 't huishoudentje wel, hier. Als bij mij thuis’t tapijt zoo

vol vieze haren lag, zou ik Enfin. Enfin Me nicht schijnt

’er zich niet veel van an te trekken, (bij de piano, een vinger over ’t blad strijkend). En die stof is zeker om je naam in te schrijven?

Annemie (vinnig):

Ja dat doene wij zoo. Dan hoeft niemand z’n kaaretje af te geven....

Bettina (scherp rondloerend):

Heeft mevrouw al gegeten?

Annemie:

Nee.

Bettina:

Eet ze dan niet thuis met meneer?

Annemie:

Nee.