De meid

TWEEDE BEDRIJF, DERTIENDE TOONEEL    55

nen) Dank je wel, Mie. Heb je afgegeten? (Annemie knikt

stug, gaat weer heen).

Cor:

We zijn uit de gratie (inschenkend) Dat ziet ’r 'n tikje beter uit. Geef me jou kop.

Stans:

Asjeblieft. Zoo genoeg. Nee, niet zooveel melk. Dank je (drinkt).  Je hebt niet geantwoord, Cor. Vertel nou 'ns alles, alles.

Cor:

Wat dan?

Stans:

Van je avonturen.

Cor:

'k Heb geen avonturen gehad.

Stans:

Hè toe, wees vertrouwelijk, zooals je vróéger was, in den engagementstijd, toen je ook bièchtte, ik’r om lachte Dat

weet je toch nog?

Cor (lachend):

Noü zou je niet lachen____

Stans (dringend):

Dus je hèb geheimpjes? Was't'n zwartje of'n andere?

Toe, vertel!— Was ze mooi?

Cor (luidruchtig~laehend):

Hahaha] Moet'k met geweld ontrouw zijn?

Stans (dringend):

In die vier maanden, heb je, heb je.... (aarzelend) — Heb je toch wel ééns____

Cor (verwonderd):

Meen je dat heüsch?.... Is 't geen grap, dat je zoo aandringt?

Stans:

Zie je wel, dat je me niet vertrouwt? Toe, toe] Je mag vertellen wat je wil — al zijn 't de ondeugendste dingen — Je ben toch ‘n man — en 'n man die zóólang zonder z'n vrouw is —

Cor;

Stans]