Ora et labora

90

Watze (bot). Mot je nie zegge — de eerste taehentig binne de beste. Vroeger heit ze’t béter gehad — je had ’t boelgoed bij me vader motte bijwone (een stilte) — ’k zit gedorie te rille (staat op, smijt de schuurdeur open, kijkt in de schuur).

Douwe. Wat kijk-ie ?

Watze (bot-grommend). De heele boest leeg — de biete legge te rotte (keert grommend naar den stoel bij het vuur terug) .... Da’k zélf nog de nek hei afgesneje (begint in z'n zakdoek te huilen).

Douze. Watze — Watze — ’n kérel mot nie griene — om — om — ’n kóé ....

Watze... En me moeder — die me moeder is ... .

ZESDE TOON E EL.

Douwe, Watze, Akke, Froukje.

Akke. Heit-ie ’t geleze?

Douwe (wenkt haar stil te zijn).

Akke. Ze kwamme krek ’n hallef uur toe-je weg was, Watze. En afscheure mag nie.

Watze. Wat mag nie?