Ora et labora

82

Douwe. Dat zegge ze — maar je heit ’r tijd voor noodig — moeke! Eeltje is bezig handgeld op te strijke. Die wil na de West of de Oost...

Maaike (verbluf t-neerzittend). Handgeld ? — Hoeveel ?

Douwe. Driehonderd voor de West öf tweehonderd voor de Oost...

Maaike (gebluft). En krijgt-ie dat — krijgt ie dat daalijk ... ?

Douwe. As z’n pepiere in orde binne en as-ie goedgekeurd wordt.. .

Maaike... Goedgekeurd ?

Douwe. En dat wördt-ie. Maar daarin zat ’m de kneep. Toen die weggong zee-die : Douwe, je hou je bèk, want as '’k afgekeurd wor — hebbe-ze zich blij gemaakt met ^?n dooie mosch.— Nou, ’k hèb ’m drie volle dage gehoue, maar nou de boel losgekomme is, nou d’r ’n pepier an de deur zit en de verkoop eerst over tien dage begint — nou docht ’k: doe ’m open. Bin je nie goed ?

Maaike. O, daar draait me hart van in me lijf rond.

Douwe. Uit late draaie !

Maaike. Driehonderd, zee je ?