Ora et labora

81

Maaike {vinnig). Toe blijf ’r af! As je gegete heit. ’t Groeit me nie op me rug.

Douwe. As je datte op de kermis kon vertoone, verdiende je zakke vol — da’s nog nooit gezien — tabak die op ’n rug groeit... Nou — ander gezicht! Wielen wij samen ein liedje flaussen ? ...

Maaike {grommend). Jij most je schame — grappies verkoope in ’n sterfhuis ! Ik — ik — lach nóóit meer, nóóit meer, vóór ’k in me kist leg!

Douwe. Daar wed ’k tien bolle onder! {een krent peuterend). Nee, da’s de laatste die ’k gap . . . ! Ken je z wij ge ?

Maaike. Vertel maar op!

Douwe. Asjeblief! Je mot ’t vooral vrindelijk vrage ! Ik zeg : ken jij z wij ge ?

Maaike. Jouw geheime! Kerel — zanik nie — schiet op !

Douwe. Opschiete doe ’k alleen as ’k vlooie vang!... Duuzend tegen één — de cente komme d’r ... {Maaike staat vinnig op) ... Blijf nou zitte, mensch ! Eeltje is ’r op uit, verdomd!

Maaike’ As iemand gek wordt, begint ’t in z’n kop !

6