Ora et labora

80

Douwe. ’k Bin onderweg op ’n hobbelende kar gespronge. Je. ken haast nie loope van de modder. Is d’r ’n deurwaarder geweest ? (zij knikt). De vijftiende — dan betjo iiog tién dage tij£...

Maaike. Al gave-ze ’n jaar — ’t is ’r nie ! (een stilte — Akke neemt een ketel, gaat door de schuurdeur af. Froukje schuwt heen naar het schip). Nog geen half uur was je weg of de vent kwam .Liet twee getuige, ’n Explootaasie op de deur en hier buike vuile met bolle, koffie en kaas. Ja, ze wist wel wat ze dee, toen ze dood ging. Nou ze ’r niemeer is, doet ze nog overlast...

Douwe. Geen kwaad spreke van iemand, die nog geen uur in ’r graf leit. _t .

Maaike. Ik ruil met ’r.

Douwe. Sj ongen, sjongen, Maaike, as je pas de kluite op de planke heit gesmete, ruil je liever met zoo’n lekkere bol...

Maaike. Nou! — Laat de krente ’r in, met je gepulk! Strakkies komt ’r ’n ander te zitte...

Douwe. Daar doe ’k ’t juist om, hahaha!

Maaike. Hij lacht!

Douwe. ’k Wed dat je daalijk meelacht. — Daar hoor ’k iemand (Froukje komt van het schip terug, gaat de schuur in). O, ben jij ’t? ’k Dacht dat de femilie werom kwam (wil een pijp stoppen).