Ora et labora

42

Eelke. De meid wil nie da’k na Duitschland trek ....

Douwe. Dacht ’k ’t nie? As je niks had gezeid, wist ’k nog dat ’r stront an de knikker was. Wat geeft trouwe as je samen vièr naakte bille meebrengt? Hongerlijje! Hongerlijje doen ze in Friesland genoeg.

Eelke. Da’s waar — Da’s allemaal waar — maar as ’k slaap, zie ’k ’r — as ’k ga zie ’k ’r....

Douwe. Asjeblief! Zei ’k je is ’n raad geve, jong ? Eerst cente verdiene — ’n heele zak cente

— hier kenne ze best d’r eigen korste wel bijte — later zie je mekaar genoeg, méér as je lief is (z'n mond in lach spai’rend) —later ga jij nét zoo zitte, 0111 ’t wijf en de tien kindere niét te zien ....

Eelke. Loop, malle donder !

Douwe. O wie mijneer — We gaan strakkies smulle ! — ’k Hei onderweg ’n pakkie tabak van twaalef cente, zes joodjes, ’n krentebol en ’n wittebol meegebracht — groote afscheidsvoor-stelling! — nou bin ’k rut (tot Sjoukje in de bedstee) .... Lus je ’n snee krentebol, moeke ?

Sjoukje (drenserig) Nee — nee — ikke hei ’t koud

— laat ’t gordijn neer ....

Eelke. Is daar iemand ?