Ora et labora

41

Eelke (haar arm grijpend). Sytske ! . ..

Sytske. Kerel, blijf van me af!

Eelke. Je weet, kreng, da’k smoor op je bin ! De laaste kermis hei-je zelf gezeid....

Sytske.. .. Da-weet ’k niemeer.

Eelke. Je heit de duvel in da’k wegga !

Sytske. Voor mijn part zie ’k je nooit werom!

Eelke (driftig). Zeg dat nog is!

Sytske. Hoe eerder je verkast hoe beter!

Eelke. Goed! Dat zei ’k in me oor knoope.

Sytske. Best hoor! As je mijn maar geen oore an me kop naait! Ik la-me niet beliege! (af naar de schuit).

DERDE TOONEEL Eelke, Douwe.

Eelke (keert aarzlend in de hut terug, raapt z’n schaatsen op, hurkt bij het vuur).

Douwe (bindt schaatsen af voor de deur, stapt binnenj. Waar hei jij ’m gesmeerd? ’k Dacht dat je erges in ’n bijt lee, hahaha! —Is daar wat te kijk?

Eelke (grommend). Nee.

Douwe (glimlachend). ’k Zou toch ineene — dat jij tusschen ’t vuur en de braadpan zit....