Ora et labora

Watze. Dat liegt-ie.

Maaike, (valsch). Welzeker. Bij jou liege we allemaal! Jij met je kop — jij met je kop as ’n steen!...

Watze (opvlammend). Hou je smoel!

Maaike. En werom ? En werom zei ik me smoel houe? Jij doe maar, jij sjouwt maar! Yraag-ie ooit om raad? Hei-je gevraagd toe-je grond an Tjerk verkocht? Hei-je gevraagd toe-je hooi insloeg twéémaal zoo duur as ’n ander ? — En nou, en nou — nou hei-je de koe niè verkocht — nou hei-je ’t verdraaid om ’m na ’t durp te brenge — nou hèi-je je zin — nou leit-ie stijf —jij, lüt! — jij vent van niks!

Watze (heftig). Pas op! Jij mot nie te veul...

Maaike. En wa-dan? Wat zou jij dan?....

Eelke.... Nou — moeder!

Maaike (drensend). ’k Hei ’m gezeid — ’k Hei 't honderdmaal gezeid — laat-ie ’r nou levend make — Op me ouwe dag ken ’k bedele gaan — door die lüt z’n schuld!

Watze (dof). Mijn schuld? Wie heit me angezet de pale uit Tjerk z’n grond te trekke? Bin jij dat nie geweest? (dof-gebroken) De koe gekrip-peerd — vijftig gulde koste.....

3