Ora et labora

34

Maaike {heftig). Vijftig gulde —Vijftig gulde! (het hoofd in de handen wringend) O jij ellendige kerel — jij lamstraal—jij gek—jij dubbele gek! — de koe late verrekke en vijftig gulde an ’t gerecht.

Watze (heftig). Is ’t nie jouw schuld? — Hei jij nie gewild! — Pas op of ’k sla je je harsensin!

Maaike (huilend). O, O, nou mot-ie de laatste grond verkoope!

Watze (woest). Nee!

Maaike, ’t Laatste stukkie rake we kwijt. Dag-looner ken-ie nou worde voor vijftige centein de zomer en in de winter niks !

Watze. Wie zeit da-’k verkoop? (razend van drift), ’k Verkoop nie! ’k Verkoop nie! ’k Laa liever me poote afhakke !

Eelke. Maar — maar de koste, vader!... .

Watze. Dat vin ’k wel — daar prakkezeer ’k over.... De koe die an de moerziekte ge-storve is heit nog dertig gulde opgebracht — en — en (balt de vuisten — zwijgt — gromt dof) Is de nek afgesnejen?....

Maaike. Nee! Mot ik dat as vrouw doen?

Watze (stug). As vróuw.... Jij weet toch as de ver