Ora et labora

25

plagge gestoke worde — dan draai je d’r voor op — ’k geef me ooge de kost.

Watze (grommend). Wij hebbe jouw plagge nie noodig — wij hebbe jou nooit noodig gehad.

Tjerk. Wat nie is ken komine.

Eelke (stug door 't raam). Wat möt-ie van je vader ?

Tjerk. Ik mot niks.

Watze. Hij mot — hij wil ’t lappie koope — en dat verdom ’k — ’k ben al me grond an ’m kwijt geraakt.

Tjerk. Kwijt geraakt? Hei-’k ’r geen cente voor neergeteld?

Watze (driftig), ’k Zeg nog is née, née, nèe! Wat ’k nog hèb hou ’k — al ga je metjepoote in de lucht staan.

Tjerk, ’k Heb ’m fassoenlek gebojen, jong, meer as ’t waard is — en as die vandaag niet ja zeit. zeg ik morgen nee.

Eelke. Vader verkoopt niks meer an jou!

Tjerk. Zoo.

Eelke. Om daglooner te worde hoeft-ie bij jou niet an te kloppe, man.

Watze. Dat hei’k ’m ook gezeid.