Ora et labora

24

’n dooie koe waard — nog geen tien gulden brengt de huid bij de looier op — en geen druppie melk meer — ’n schuur met niks, niks ’r in ... . (af door schuurdeur).

Eelke (even de schuurdeur open-houdend en starend), ’t Is bedonderd ....

Sjoukje. D’r is — d’r is geen bidde tegen, jongen, al kwam Sint Pieter uit de hemel... Hoor ’k daar niks?... (luistert met Eelke naar de stemmen buiten).

ELFDE TOÖNEEL.

Eelke, Sjoukje, (in de hut)

Watze, Tjerk, Froukje (buiten).

Watze. Nee! Nee! Nee!

Tjerk. Dan niet!

Watze. Nee — om de bliksem niet!

Tjerk. Je mot ’t zelf wete.

Watze. ’k Hei maling an jou — as je ’t maar wéét! Jouw oore zelle nog is bekauwd worde!

Tjerk. Ja, man alles ken. Dan ga ’k werom. Maar laa’k je zegge dat as je wéér an de pa.le komt ’r ’n schot hagel op zit. En as d’r nachts