Ora et labora

staart, huilt) ...Ach! Ach! Ach! Januari — Februari — Maart — hoe mot ’t an, hoe mot ’t an! De aarpels binne haast op (den schoen neersmijtend). ’k Zeg ’t ’m niet — ’k durf ’t Watze nie zegge (in de deur roepend). Kijk is uit of je vader niet komt! Nou dèn!.

Froukje. Ginder loope ’r twee — de een mot vader weze (sloft opnieuw naar den pot, dien zij schuurt).

Maaike. As-die ’t hoort krijgt-ie ’n slag van beroerte.

Eelke. Nou dan zei ik ’t wel...

Maaike (huilend) ... ’k Hei ’s nachs legge bidde dat-ie weer beter zou worde — ’t Zal ’m z’n zorg weze of d’r ’n koe van arme men-sche krippeert — anders zou-die zoo’n stakker van ’n dier geen stalpoote geve. — Zoo opeens — zoo opeens dood! (heftig de tang uit de handen van Sjoukje rukkend en op den steenvloer smijtend) Je zei d’r afblijve versta je! D’r leit vuur zat in en anders kruip-ie maar in je nest! — (grimmig de vuisten in de oogen duwend, driftiger huilend). Alles bij mekaar — op vreet ster s onder je dak — je kop vol zorge — op je ouwe dag motte schooie as die stinkert van ’n Sytze — niks is