Ora et labora

Maaike. Hei-’k bij Tjerk?... Nou zei je ze daalijk, ouwe gemeene stinkert!

Sytze (driftig). Gemeene! Gèmèène stinkert! Ik hei geen meid die in de kraam most, bij mijn was geen pot angebrand ... (loopt nijdig heen).

TIENDE TOONEEL.

Sjoukje, Maaike, Eelke, later Froukje.

Maaike. De kerel mot wèer is hier komme . . * Turf leene, kooltjes leene — te nakend om z’n kont te krabbe — nog geen spijker om z’n kont te krabbe — Waarom lach-ie nou, moeder!

Sjoukje. Ik lach om wat jij daar zeit.

Maaike (den schoen opnemend). D’r valt niks te lache — die heit ’r lol in as de laatste koe verrekt (Froukje komt door staldeur binnen, neemt een ijzeren pot, schuurt dien buiten bij H voorraam.)

Eelke. Wat riep-ie toen-ie de deur uitliep?

Maaike. Van die daar — d’r zijn betere an de galg verdroogd as die mèid ^? En as we maar wiste van wie.. . Maar geen smoel doet ze open

— je vader heit ’r gerammeld en geranseld — geen geluid krijg je d’r uit — ’n geluk bij ’n ongeluk

— ’t kind leit begraven (laat den schoen zakken,