Ora et labora

97

Sytske. Ken me nie schele — wij vare binnen ’t kwertier ....

Eelke. Vare jullie? Waar na toe?.. . (Zij haalt wrokkig de schouders opj. Meid, maak me nie dol! ’k Wéét da-je me mag!

Sytske (heftig). En as! En as! Jij!... Jij... (valt hem om z’n hals₉ jammert het uit). Doe ’t nie, Eeltje, Eeltje! In naam van God de Heer, doe ’t nie — ik ken toch nie buiten je — je doe-me zoo de dampe an, Eeltje-lief!...

Eelke. ’k Ken toch nie deserteere — ’k hei geteekend ....

Sytske (hartstochtelijk). As je wegloopt — loop ’k mee .... In de Oost schiete ze je dood — in de Oost wor je ziek! As je ga leef ’k geen jaar meer — en ’k bin zoo zot met je!... .

Eelke. (aarzelend) ’k Hei geteekend . . .

Sytske (hem loslatend, kwaadaardig).... Ga dan lamzak, ga dan kerel, ga dan — Jij bin nog geen knip voor je neus waard! ’k Bin mal da-’k om jou grien, om jou, om jou! Tien voor jou! Honderd voor jou, kreng! Beroerd kreng! ’k Bin blij da-we vare, lekker blij da-we hier van daan komme, lekker, lekker! .. .

Eelke. Ruk uit, be^st van ’n meid!

7