Ora et labora

96

Sytske. Gemeen is — gemeen is weg te loope — zès jaar — da’s gemeen !

Eelke (dof). Zes jaar binne gauw genoeg om

Sytske. Ik — ik die niemand wat hei gezeid, omda’k dacht da-je ’t niè zou doen, da-je halfweg werom zou keere, da-je af gekeurd zou worde — ’k weet zelf nie wa’k al nie geprak-kizeerd heb (heftig). Smerige kerel! Vuile kerel! Vent van niks, niks!

Eelke (bot). Jij zou — jij zou gelijk hebbe as je met ’n kind zat — maar ’k hei nooit anders as fatsoenlijk met je gevreje (grommend) Geef de cente an je vader.

Sytske (uitbarstend). Hij gaat weg! Hij gaat weg! Die kerel laat me alleen — die schooier!. .. En ik die ’m zélf achterna hei geloope ....

Eelke. Dat ha-je nie hoeve te doen — ik bin toujour gek op jou geweest. Hoor nou — ’khei acht dage vrij — ’k blijf acht dage hier — de zorg van nou is gedaan — en — en ’k zei je schrijve....

Sytske. Blijf van me af!

Eelke (dof). We hebbe toch nog acht dage — acht dage ....