De moord in de trein

of z’n vouwbeen ook maar ’n vingerbreedte op stap waren.

„’t Is hier alles keurig”, prees Duporc, terwijl de chauffeur bescheiden op de mat bleef schildwachten: ”m’n complimenten! Letterlijk geen stofje. Dat is ’n heel werk voor ’n vrouw alleen.... ”

„Jessis vertel dat nou ’n andere keer”, zei juffrouw Pil, die de bezoeker bij intuïtie niet kon uitstaan: „voor wat kom je eigenlijk? En ga niet in meneer z’n bureaustoel zitten!”

Onder genoegelijker omstandigheden zou ze waarschijnlijk niet ongevoelig voor zulke hulde van manslippen zijn geweest, maar ze was radikaal overstuur door ’t schandaal voor de deur, toen de substituut met z’n helpers vooi was gereden, en de meiden van links en rechts, met al wat langs kwam, hadden staan kletsen. Ook meende ze ir de keuken ’n verdacht geluid te horen, had de poes, zc zeker als tweemaal-twee-vier, met z’n venijnige nagels ’1 aanrechtdeurtje opengetrokken, vrat de stinkerd ’r mootje gebakken paling, dat ze zo zuinig had willen bewaren, op.

„Nou mot je niet zo ongemakkelijk doen, juffrouw!” schreeuwde de Inspecteur der Centrale Recherche, die met zachtmoedigheid geen terrein won: „en niet bij elke

beweging as je poes staan loeren ”

„Ilc heb van jou geen lessen nodig”, zette ze in ruzie toon in.

Maar nou werd hij de baas, want met ’n stem, die ’i letterlijk in ’n hoek dreef, brulde-ie haar hoffelijk toe: „Nou verzoek ik je in ’t fatsoenlijke je grote slabek voor je te houen, vervelend, lelijk mirakel, of ’k zal uit ’r ander vaatje tappen! Als jij zo ondersteboven bent door de herrie met je patroon, mot je niet in je eentje bij eer van z’n flessen wijn zitten schransen, begrepen? En oir ’r nou maar niet verder om heen te draaien: jij weel;

meer da je wil loslaten ”

„Ik?  Wel allemachtig wat ’n verzinsels ”, antwoordde ze onzeker, ’r Was althans ’n graduele verzachting in ’r manier van doen en ’t leek of ze voorzichtig ’r sourdine op ’r ontstemde gemoedssnaren plaatste. De scherpzinnige toehoorder in de stoel van Josephus Bok achter ’t schrijfbureau, gevoelig voor dergelijke nuances zette z’n aanval met dezelfde geweldmiddelen voort.

„Kort en bondig”, snauwde-ie: „waar was jij gister di hele dag, juffrouw Pil?”

„Waar zou ’k anders as hier geweest zijn ?”, begor.

ze lichtelijk te hakkelen.

„Je was dus thuis?”

„Waar zou ’k anders zijn”, herhaalde ze meer en meer timiede.

100