De moord in de trein

van die hele kleine kringetjes in de spiezen heb, ga Ik niet eerder van de plek, waar ’k ingelegd heb, voor ’k m’ri baars of m’n snoek of m’n snoek-baars te pakken heb.. ’ In de woning van Josephus Bok, had de hardhorige huishoudster, die zich ’s middags dood had gegeneerd bi ’t bezoek van de Subsistuut-officier, alle gordijnen ir rouw neergelaten. Ze had ’r de duvel over in, dat ’r bi^: elven nog door ’ji meneer, die zich niet weg liet sturen gescheld werd, bleef eerst obstinaat in ’r weigering on Duporc binnen te laten.

„Dan mot je morgen maar kommen!”, schreeuwde ze „Ik ben van de politie!”, schreeuwde hij harder. „Morgen!”, riep zij, en de ketting kwam niet van de deur, „Als je niet openmaakt en redelijk luistert, heb ik order je mee na ’t bureau te nemen, ’r Zitten zes maander. minstens op, als je ’n beambte in functie tegenwerkt!”.

Ook dat zou nog geen onmiddellijk succes hebben gehad — ’t met dreigementen ’n weerloze vrouw te intimideren — als de chauffeur, die ze best kende, omdat Arthur Rondeel hier dikwijls op bezoek was geweest, niet tus • 'senbeiden was gekomen.

„Juffrouw Pil!”, zei-ie met z’n snor in de dichtst-moge • lijke buurt van ’t voor de buitenwereld nog ’n weinig toegankelijk oor — je moest de weg bij ’r weten —: „juffrouw Pilatus (zo noemde Bok ’r, als-ie wat extraas van gedaan wou krijgen) deze heer komt met de opdracht, om meneer Bok z’n onschuld te bewijzen. Mag jij, die zoveel aan je baas te danken heb, iemand met dat doel

tegenhouen? ”

„As jij dan maar méé binnen komt”, gaf ze zich gewonnen: „ik laat niet de eerste de beste in huis, al be-weert-ie ook honderdmaal, dat-ie ’n stille smeris is.... Hoe kommen ze op de krankzinnigheid om meneer van moord op z’n vrind te verdenken.... As ’k de smeerpijp, de vent met z’n kromme hersens, die ’m dat geflikt het, in me bereik had, sloeg ’k ’m z’n verkeerd-gegroeide verstandskiezen uit z’n valse tronie....”

Voor ze ’t licht opdraaide en de Inspecteur der Recherche en de chauffeur ook door de vestibuledeur binnen liet, scharrelde ze in de keuken, om haastig de dingen, die haar alleen, als juffrouw-van-vertrouwen, regarderen, weg te moffelen, maar omdat Nathan Marius geen natuur had, om lang te anti-chambreren, en-ie,~niettegenstaande z’n wederom verpijnlijkende platvoeten, pedetemptim aansloop, betrapte-ie haar met ’n minzaam -vergoeilijkend gezicht op ’t in de aanrechtkast rangschikken van enige ongewone souper-versnaperingen, en vai ’n slank-halzige fles witte wijn, voor de grootste helJ't leeg-genuttigd.