De moord in de trein

op: „en ik ben genoeg mens, om ’t te snappen, maar ’t is ’n gevaarlijk spelletje geweest.”

„Ik kon tcoh niet weten, dat ik bestolen zou worden!”, verdedigde de bezoekster zich.

„Nee, dat kon u niet, maar toen mijn vriend en ik u die prullen, die vodjes, die Duitse Franse-Bazarrommel hadden afgenomen, had u niet de rol van Judas z’n vrouw mogen spelen door vol te houden, dat u iets van betekenis kwijt was geraakt, dat we u van echte stenen, echte parels, beroofd hadden....”

„Dat had ’k ook niet, maar die meneer van de recherche vertelde me dadelijk, dat-ie door de moord in de trein de dief van mijn bijouterieën had moeten laten glippen, dat de waarden natuurlijk spoorloos in ’t buitenland zouen verdwijnen, omdat de internationale bende ’r vaste afnemers had — toen speelde ik de nare komedie, want op die ander was niks gevonden....”

„Welke ander?”, vroeg Jaapje, nieuwsgierig de bijzonderheden te vernemen.

„Die bleke kleine, die in ’t Toilet papieren zolen in z’n schoenen gelegd heeft, en die bekende me met chloroform ”

Verder bracht de gesluierde dame ’t niet, want de heer Jacobus Eekhoorn gleed onder de morsige tafel op de nog morsiger grond — de sigaret tolde z’n vingers uit — en hij schaterde zo bulderend, dat de losse vloerplanken ’r van dreunden.

„Is dat zo grappig?” vroeg de geheimzinnige vrouw, ’r angstig bij opstaand.

„Neem me niet kwalijk”, zei Jaapje, en nou-ie z’n bril afgezet had, om op zijn beurt z’n tranen te drogen, leek z’n Japanse snuit nog eens zo lelijk: „ik dacht dat ik ’r

in bleef Ik zal die lollige reis nooit vergeten.... Wat

kan ’t leven meer as komiek zijn. ... ’r Zit dus ’n stakker,

die ’r niks mee te maken heeft in mijn plaats?  Het

u Shakespeare gelezen dame?  Dat is je Comedy of

errors in optima forma.... U zwendelt vaklieden vuiligheid, ^?n beurs met tien francs en ’n cent met ’n gaatje in d’r handen.... U kost ons méér aan reiskosten en ’t verblijf in ’n behoorlijk hotel.... En ’n ander, die ’r niks mee uitstaande heeft, wordt geknipt.... Hoe kommen we daar uit.... ?”

..Zeit u dat wel ”, zuchtte ’t achter de vochtige voile:

„had u maar liever me echte stenen gestolen, dan was dit

tenminste niet gebeurd ”

„Dat is te verhelpen”, zei Jaapje Eekhoorn gedienstig, „als u mij de étuis met de echte geeft, geef ik u de valse en kunt u onder ede verklaren, dat u ’n kapitaal kwijt is geraakt, zoals ’r in de avondeditie staat....”

77