De moord in de trein

trale Recherche droogjes op: „weet u ook of die valiezen met waarden verzekerd waren?”

„Dat weet ’k zeker”, antwoordde Josephus Bok vinnig: „alle verzendingen van geld, effecten en waardepapieren van de Internationale Bank in ’t binnenland en in de entente-landen zijn doorlopend op beurspolis bij mijn maatschappij geassureerd. We lijden ’n enorm verlies, als de valiezen gestolen zijn! Ben ik niet de laatste, om op zo’n krankzinnige manier verdacht te worden? U begint met ’n monstruositeit en u eindigt in zakelijke zin met je reinste nonsens!”

„Dat is voor mijn verantwoording”, zei Duporc, z’n Dordtse collega wenkend niet te intervenieren: „dat verlies kan niet zo enorm zijn, want de dief heeft niets aan effecten. Die raakt hij onder zulke omstandigheden niet kwijt, en in uw plaats zou ik me nooit hebben laten gebruiken om waarde-papieren, die ’k assureerde mee te helpen bewaken....”

„’k Zal zo vrij zijn uw lompheden onbeantwoord te laten”, sprak de heer Josephus Bok, de handen eindelijk in de lege zakken stekend.

„Toen ’r aan de noodrem getrokken werd, was u beslist en stellig niet in één van de twee gereserveerde coupé’s?” „Nee!”

„U stond in de korridor te roken?”

„Ja....”

„’n Pijp of ’n sigaar?”

„Interesseert u dat?”

„Dat interesseert me”.

„’n Sigaar!”

„Een van uzelf of een van ’t soort, dat u door de heer Rondeel in de restauratiewagen gepresenteerd is?

„Niet van mezelf en niet van m’n ongelukkige vriend”, antwoordde Josephus Bok triomfantelijk: „ik was met die meneer Thyssen, die u bij mij in de coupé aantrof ’n eind in de gang opgelopen.... Uit beleefdheid kon ’k ’n sigaar, die-ie me aanbood niet weigeren, en gaf ’r hem een uit onze kist.... Heeft u nog meer van die uiterst-belangrijke vragen?”

ifij zei ’t uit de hoogte, zo als iemand, die lastig gevallen wordt, van zich af bijt. ’n Onnozel spel van vraag-en-antwoord was ’t niet langer. De Inspecteur zweeg even, om ’n nieuwe aanloop te nemen.

„Was die uitwisseling van sigaren voor of na de laatste keer, dat u met meneer Rondeel in de coupé samen was?” „Natuurlijk ’r na!”, snauwde de verdachte: „’k heb m’n vriend na ’t goeien-nacht-wensen niet meer terug gezien. ... Dat kan de auteur, die u zo schandelijk belet z’n lezing te houden, getuigen. ...”

56