De moord in de trein

kop koffie gedronken en is met ’n jonge Fransman de kor-ridor van de D-trein ingewandeld....”

„Hij zat toch daar tegenover me”, praatte ze suffig. „Hij zat tegenver u, maar is ’r op onbegrijpelijke wijze vandoor.... Kom nu, mevrouw, laten we asjeblief geen tijd verliezen  Elke verloren minuut maakt ’t onderzoek lastiger. Herinnert u zich misschien, dat die jonge Fransman u aangevallen heeft, dat u hem ’n duw heeft gegeven — dat hij daardoor uit het portier is gevallen..?

Ze keek van ’t bagagerek naar de morsige mat, van de electrische lanmp naar ’r vingers —• ze keek zo onwezenlijk of ze ’r geheugen kwijt was, en zich inspande de omgeving te herkennen.

En in dat ongemeen-dramatisch ogenblik, dat voor ’n film-operateur of ’n stemmings-regisseur goud waard zou zijn geweest, kwam de Hoofdconducteur als ’n bruut uit ’t grofst-denkbare publiek tussenbeiden.

„Reist u eerste klasse?”, vroeg-ie de verwardhoofdige, die spoken gezien had, en de dolle streek van de rem uit had gehaald — dat beloofde ’n bekeuring en ’n procesverbaal in één klap.

„Laat me met rust”, blafte Nathan Marius ’m af: „de dame is bestolen, en dat moet ’k zonder uitstel onderzoeken..” „Da’s allemaal best, m’n goeie man”, praatte de Hoofdconducteur met tergende takt — ’t verschijnsel was beslist niet snik: die leed aan de een of andere manie, al had-ie ’n penning van de Politie en al had de conducteur ’m menen te herkennen! —: „je mag zoveel onderzoeken als je hartje blieft, als ik je naam, je voornaam, je ouderdom, waar je geboren bent en waar je woont mag weten, en als ik je spoorkaartje mag knippen. ...”

„Strakkies”, viel de politie-beambte driftig uit: „en pas zélf maar op, dat ik jou niet verbaliseer.... ’r Is iemand uit de trein gevallen of gesmeten, en deze dame is op schandelijke manier van ’r ringen, ’r knoppen en de Hemel weet wat meer beroofd.... ”

„Jawel. Hij is goed”, glimlachte de trein-chef: „ik wil alles graag aannemen, zoals jij ’t me vertelt, maar ik mot je naam, woonplaats enzovoort, en je mag blij zijn dat ik je niet in Fijenoord uit de trein heb gezet... „

Kom — vooruit!  Geen verder gezwam!  Ik mot

rapporteren, dat ’r an de noodrem getrokken is  ’t

Kost je minstens vijf-en-twintig gulden, vadertje____

„Ik ben van de Amsterdamse Centrale Recherche”, foeterde Duporc! „Ik ben in functie!.... OpgGhoepeld!” En met de hand, die al meerdere misdadigers in de kraag had gegrepen, duwde-ie de Hoofdconducteur minder zachtzinnig achteruit en trok de deur dicht.

Dat zou ongetwijfeld ’n argument-uitwisseling met

39