De moord in de trein

ongemakkelijkste buien: „ik zou wel ’ns willen weten met welk recht. u. . .

Maar de zonderling uit de Restauratiewagen, die ook z’n maaltijd met koffie had gedaan, en ook ’n menu in z’n zak had gestoken, holde alweer verder, door de alle deuren openende man-met-de-rooien-band voorafgegaan.

„H.C.”, zei Duporc met ingehouden verwoedheid, en met moeite z’n zenuwen de baas — wat ’n miserabel figuur sloeg-ie tegenover de Chef van de Amsterdamse Recherche, wat ’n erger dan hopeloos figuur, dat-ie naar Roosendaal had laten seinen — dat ze daar klaar stonden, de hotelrat te arresteren, en dat onder zijn toezicht ’n beeistachtige misdaad gebeurd en de misdadiger ontvlucht was — „H.C., ik mis ’n dame, waarvan de handbagage nog in de A.B.-afdeling ligt — en een van de gevaarlijkste schobbejakken, die in ’t Politieblad gesignaleerd staat — De dame is uit de trein geworpen — de moordenaar vermoedelijk langs de Maasbrug naar Rotterdam teruggelopen. ... Ik stap Halte Fijenoord uit. . .. Binnen vier en twintig uur heb ’k ’m te pakken....”

Ze waren nu in de coupé waar mevrouw Menzei Polack met Charles Jean Tullipe geflirt had.

Grimmig, de tanden op mekaar geklemd, bijna zonder meelijden met de duizend-tegen-een-eerst bedwelmde, toen beroofde, en daarna uit de trein geworpen vrouw, die-ie had behoren te waarschuwen tegen ’t berucht gezelschap, waarin ze zich bevond, zocht-ie de coupé, de kussens, de gummi-mat af.

Op de plek, waar zij gezeten had, lag de nauwelijks ingekeken krant, die Tulp aan ’t station Delftsche Poort voor ’r gekocht had. De face-a-mains was tussen de rug-zitting en ’n kussen gegleden.

Op ’t bagagerek lei ’n geopend doorwoeld tasje, ’n gesloten valies en ’n reisdeken met ’n parapluie.

Op de mat glimmerden stukjes zilverpapier van bonbons, die ze gesnoept had — en, dat was ’n pracht-ont-dekking, op de overzij-plaats, waar Jan Tulp had gezeten, bruinde de nog warme pijp van de gewetenloze boef, naast ’n pluisje, naar benzine ruikende watten.

„Sluit de coupé af”, zei de in z’n wiek geschoten, geblameerde inpecteur der Recherche: „en laat niemand binnen voor we de rest en de vingerafdrukken gecontroleerd hebben  Me ontlopen doet-ie niet, al heeft-ie ’n

voorsprong.... Je houdt de trein in Fijenoord op, begrepen?”

„Mag niet”, verzette zich de Hoofdconducteur: „ik durf ’t in dit speciaal geval voor mijn verantwoording te nemen u ’r vlug op de Halte uit te laten, maar ’n internationale trein mag de aansluiting' niet missen. We heb

36