De moord in de trein

„Dat doe ’k, maar in de eerste plaats om de ontdekkingen, die ’k kompleteer.. ,

„U is ’n lafhartig soort spion....”

„Heeft u daarstraks niet aan die kwaadaardige buldog gezegd, dat ik hier op uw „eigen’’ verzoek ben?.... Meent u intussen, dat ’r motieven zijn, om ’n aanklacht bij m’n supérieuren, de officier-van-justitie, of wie u wil, in te dienen, laat ik u dan niet weerhouden, maar dit wil ik wel zeggen, dat ’r voor de Justitie mogelijk — nadat ik mijn rapport zal hebben uitgebracht — aanleiding zal bestaan enige hardhandige maatregelen te treffen.... U heeft schoenmaat 38, niet waar? Ik had me ’r in Amsterdam van kunnen overtuigen, toen u flauw viel, na ’t lezen van ’t telegram....⁵’

„’t Gelogen, vervalst telegram!”

„Heel juist — ik erken alweer — wees u zo vriendelijk ’tzelfde — ik bedoel ’t erkennen — met uw schoenemaat te doen ”

„Ik ga op dit uur niet op zulke minderwaardige grapjes in....”

„Als ik u ophoud, juffrouw Rondeel, ben ik bereid onmiddellijk te vertrekken. U heeft acht en dertig. Of

weet u dat niet? Mag ik u dan overtuigen?  Et

voild!”

Uit ’n pand van z’n geklede jas haalde-ie met de soepele beweging van ’n goochelaar ’n damesschoentje te voorschijn, keerde ’t bij ’t licht van de bronzen, grijnzende sater om en om, om haar, ’t bewuste nummer te laten zien.

„Daar houdt alles bij op”, zei ze met de minachting van ’n beschaafde, in ’r nachtrust gestoorde jonge vrouw — op ongepaste manier door ’n onbeschoft individu in ’r eigen huis behandeld: „ik heb u sinds onze kennismaking van gister, toen u met ’n onwaarheid tot me doordrong, niet te hoog getaxeerd, en zeker niet als ’n — wat we in onze kringen ’n heer noemen, maar ’t soort geest, dat u nu vertoont, daalt toch werkelijk beneden zekere grenzen.. U heeft de verregaande brutaliteit gehad ’t bureau van m’n vader te doorsnuffelen — daar zal ik morgen onze rechtsgeleerde raadsman van in kennis stellen — maar dat is de comble, dat u een van mijn molières bij u gestoken heeft.... Uw detectiverij schijnt ’n ziekelijke manie te zijn geworden.... ’t Is waarachtig ’n schande, dat op de fatsoenlijke burgerij maniakale stumperds worden losgelaten !”

Ze had ’r ’n kleur van diepste verontwaardiging bij gekregen, ’t Was ’n meer dan ergerlijk gezicht: die roodharigs, politiespion, die bij de door de faun omhoog-gehouden toorts een van haar schoentjes bekeek en be-

168