De moord in de trein

neerd, maar hij zat tegenover ’n diplomaat van de ouwe garde, en zonder dat-ie ’t merkte, liep-ie vast.

„Ik zit me te verbazen, meneer Duporc  Mag ik

wat vragen?’’

„Ga je gang, m’n jongen, maar maak ’t niet te lang, want ’k moet nog uit de stad....”

„Als ik bij die moord betrokken was, zou u me dan op si garen trakteren ? ’ ’

„Waarom niet?”

„’n Uur of twee vóór de confrontatie met ’t lijk?” „Waarom niet?.... ’k Heb ’n giftmengster met twee moorden op ’r geweten wel ’n heel doosje sigaretten geoffreerd, om ’r meer op ’r gemak te laten bekennen, en ’n inbreker, die ’n collega neergeschoten had, zat op jouw stoel nog betere panatellas te roken.... Wil je achter onze methoden komen?”

„Mag ik dat telegram nog is zien?”

„Met ’t grootste genoegen ”

„Jawel, maar zonder duim ’r op.... ’t Ken best ondergestoken werk zijn...

„Daar dan”, zei Duporc, de codenaam bloot gevend — dan maar ’n andere naam, iom indiskreties in de toekomst te voorkomen.

„Zevenster  Zevenster ”, las Jaapje Eekhoorn:

„ben u dat?”

„Dat ben ik...

„Gijn, gijn”, grinnikte de kleine boef: „zeker familie van Klaasje.... Gisteravond uit Dordt verzonden.... ’s Kijken hoe laat?.... Kwart voor negen te Dordt aangeboden  In de Maas bij Rotterdam te water gelaten

en in Dordt angespoeld, en geen enkele ochtendkrant,

die ’r iets van had  Alles is mogelijk, maar ik geloof

’r geen bliksem van Ik verwed ’r van mijn armoedje

honderd gulden om, dat ’t politie-larie is, om ’n broekie

in de lamp te laten vliegen Confronteer u mijn maar..

Wat ’n bak, hè-hè! Hèhèhè!”

Z’n lach hinnekte dol en komiek door de spreekkamer, werkte zo aanstekelijk, dat ook Duporc van plezier zat te schuddebuiken.

„Dat doet je waarachtig goed”, zei Jaapje ’t eerst tot verhaal komend en z’n tranen drogend.

„Is ’t niet?”, zei de' Inspecteur der Centrale Recherche: „maar nou we toch zo vrolijk zijn: hoe zit ’t feitelijk met die browning Nummer 67999, die jouw reputatie van bloedeloos zakkenroller in diskrediet brengt? ’t Lijk is niet gevonden ...”

„Nee om de dooie dood niet, hèhèhè! ”

„Wist je dat zo zeker? Hak je nou niet op? Je

floot zo gezellig „Ach mein lieber Augustin....!”, toen

150