De moord in de trein

gladweg voorbij, keerde fluitend naar de woning van de weduwe terug.

Je kon ’r ’n eed op doen, dat de ontvluchte zich nog in ’t huizenblok bevond....

Tommy werd aan de beneden, wachtende rechercheur toevertrouwd, en de Inspecteur, heenkuierend of ’m de zaak niet verder interesseerde, drentelde de o verzij “Sigarenwinkel in, kocht ’n manilla-dekblaadje, en vroeg langs z’n stoere' neus weg, wie en wat de bewoners van ’t huis met de saumon-gordijnen waren.

Toen zocht-ie ’t telefoonnummer in de Gids op, kreeg na de gebruikelijke „ verkeerd-verbonden’s” de Meester-in-de-rechten, die ’t perceel bewoonde, aan het. toestel.

„Ik had greag”, zei hij, na zich bekend gemaakt te hebben: „dat u bij uw overbuurman even wat sigaren kwam kopen, want ik heb u iets vertrouwelijks mee te delen, en hebt ’t motieven voor, die ik u persoonlijk zal zeggen, om niet bij u aan te schellen”.

’r Werden eerst wat tegenwerpingen gemaakt, maar de nieuwsgierigheid prikkelde de jurist-die-in-tabak-deed, een artikel dat dikwijls gelukkiger* te behandelen is dan ’t dorre wets-artikel, en met waarlijk-bekwamen spoed wipte hij de straat over.

„Ik hoor”, zei Duporc fluisterend: „dat u om half drie thuis is gekomen, en dat mevrouw bedlegerig. ...”

„Dat is zo”, zei de jurist-in-tabak: „maar waartoe dient de geheimzinnigheid om me dat hier te vragen?”

„Heeft uw dienstbode, die ’n noodhulp is, omdat uw Duitse meisje u in de steek heeft gelaten — dat hoorde ’k óók — u, toen u thuis kwam verteld, dat ’r ’n hele oploop in de straat is geweest, dat ’r ’n inbreker gezocht wordt, en dat ’r politie-beambten van uw dak naar beneden zijn gegaan?”

„Nee, geen woord! Ik vroeg ’r of ’r wat bijzonders geweest was, en ze zei nee”.

„Dan mag ik zeker wel met u meegaan, om u ’n goede dienst te bewijzen, zonder dat uw noodhulp me binnen ziet komen? Zodra u me in de woning: gelaten heeft, laat u haar ’n boodschap doen, en arresteer ’k ’t jonge mens, dat zich bij u verborgen moet houden, zonder dat mevrouw uw echtgenoot ’r iets van merkt ”

„U meent ’t!”, zei de jurist verbaasd.

Het was op deze wijze dat Nathan Marius Duporc onhoorbaar ’t herenhuis binnenstapte, en terwijl de o-ude dienstbode naar ’t Postkantoor werd gezonden, om enige plakzegels te halen en ’n postwissel te incasseren, in de overschoenen van de heer des huizes omho»og trok, en de kamers van de tweede étage volkomen geruisloos doorzocht, ’t Bleef zonder resultaat.

133