De moord in de trein

„Als ik ooit mijn slag kan slaan, al moet het over lijken heen, houdt niemand mij tegen! Ik deug niet voor slaaf!”, redeneert hij, dato heden.

Motief Schuld en Boece.

De familienaam Rana is te verkiezen boven de werkelijke, ofschoon deze meerdere lenigheid verraadt. Vergelijk A. E. Brehm.

Brèkèkè! Koax! (niet onaardig als spotroep, wanneer hij vlucht). Vergelijk Bölsche „Het Liefdeleven”.

De vis in de mens, Bladz. 23.

Het dier in de mens, Bladz. 478.

Rana is volkomen-gevoelloos, als hij zich in staat van amoureuze neiging bevindt.

Het adjectief amoureus is te prefereren boven plattere aanduidingen van sexuele gezindheid.

Degener atie-verschij nselen.

Als hij gewond is bij de overval, sleept hij zich voort en herstelt.

Ook lichamelijke gevoelloosheid.

Zij weet van de moord, en blijft onder zijn suggestie.

„Wel verdomd!”, uitte Nathan Marius Duporc zich wederom hardop: „hij is stapel, of ik word ’t.... In deze zaak heeft de duivel himself ’r plezier in de boel op stelten te zetten! Is er wel eens ’n meneer Rana op bezoek geweest, juffrouw?”

„’t Is hier zo’n duiventil van kale neten”, zei de hospita, zich van ’n minder juist beeld bedienend: „je ziet ’r zoveel met lange haren en groene-spoeling-gezichten, dat ’t best ken.... Ranja is me bekend — Ranna, nee. ...” „Heeft u ’n glas fris water?” vroeg Duporc, die zich waarlijk wee voelde.

Ze drong ’m ’n kop koffie op, maar toen-ie bepaald water wou, dribbelde ze ’t keukentje in, en spoelde met toewijding, om ’t met bloesems aangeslagen glas, waaruit ze eergister melk had geslurpt, wederom Hollands-proper te maken.

Terwijl scheurde de Inspecteur der Centrale Recherche de bladzijden uit ’t Cahier, en lei ’t gedachtenweefsel van Hans Thyssen bij de groeiende verzameling — ’t menu met de rebus uit de restauratiewagen, de door Arhur Rondeel betaalde nota uit diezelfde gelegenheid, ’t blad uit ’t Vreemdelingenboek van Hotel Ponsen, de échter-gehouden brieven van de Bankier, ’t vloeiblad van Josephus Bok, ’t rose-gekleurd brokje papier met ’t handschrift van Clotilde, dat ze de voortvluchtige secretaris in de hand had gestopt.

111