Hoog bezoek (serie Heijermans' Camera)

22

„Zoo,” gromde hij — en omdat-ie zich geen houding wist te geven bij ’t onverwachte en ergerlijk-zotte van correspondentie binnenshuis, rukte hij de twee brieven uit. Truus^> rustige handen, en haaste 'r mee weg naar ’t prieel, waar je veilig kon lezen.

Meta schreef kort en bondig: „Lieve Koen, ik hak den knoop door en ga weg. Ik ben hier te veel. Je Meta.”

Dorothea schreef even kort en bondig: „Koen, Amélie en ik hakken na rijp beraad den knoop door en gaan weg. Wij zijn hier te veel geworden! Dorothea en Amélie!”

Zwaar dampend — of-ie alle vliegen en hommels van de heele wereld van zich af moest houden — zat Koen over de twee epistels gebogen. Een enkel oogenblik verzonk-ie in redde-looze besluiteloosheid — toen werd Koen Junior wakker en omdat-ie ongewoon-lang geslapen had, honger had en zich vermoedelijk, om minder gemakkelijk te detailleeren motieven, extra-onbehagelijk voelde, zette-ie ’n stem op, die de tjilpende musschen dee vluchten, en die een-, twee- en drie-hoog van ’t huis, waarvan alle ramen open-stonden, gehoord moest worden. Enkel 't hoofd van Truus bewoog achter de keuken-horren. De moeder en de twee tantes bleven onzichtbaar.

Gejaagd keek de vader naar een-hoog, links, waar Dorothea V boudoir had, naar _r twee-hoog, rechts, waar Meta in ’r speciaal zijde mokte — toen naar z’n bloedeigen zoon, die de jaren des onderscheids om zich zelf ’n schoone luur aan te leggen nog niet had bereikt. Driftig stapte hij 'n paar maal rond 't perk met de bloeiende rozen-struiken — en Koen Junior schreeuwde harder — onstuimig ging-ie rond de rhododen-drons, telkens opkijkend of de drie vrouwen 't kind aan z’n lot overlieten — en Koen Junior schreeuwde onbarmhartig — toen, vastbesloten, sterk en onverwrikbaar, dook de vader opnieuw in het prieel — en met mannelijkvaste letters schreef-ie onder ’t briefje van Dorothea: „Dorothea en Amélie, ik ga er geheel mee accoord, dat jullie gaan! Koen.” Zelf schoof-ie 't vrééselijk antwoord onder Doortje’s deur — en ’n paar seconden later droeg-ie z’n protesteerenden zoon in de kamer van Meta, die al had staan popelen, om naar den tuin te vliegen.

Dien avond logeerden de twee zusters in het Hotel D e Ooievaar. En ze bleven nog vele maanden boos...