Hoog bezoek (serie Heijermans' Camera)

II

Rrrt!... Daar doken ze van *t nest met z’n allen — moeder vooran en ze lieten zich drijven tot ze zoo klein werden as zwaluwen — en de toppen van de olmen en de populieren wiegelden om de aardkluiten, graszoden, veeren en takken van 't nest — en de paal begon mee te bewegen of ze 'n grasspriet was in den wind — en de maan slingerde in de wolken — en in de verte hoorde je ’t geklepper van de rooie snavels...

„Anneman,” vroeg vader, zich bezorgd over 'r heen buigend en z’n kouwe hand lei op 't bezweet voorhoofdje van z'n dochter: „scheelt ’r wat aan? Voel je je niet goed?”

„Anske! Anske!” zei moes angstig.

„Hè... Hèhè..glimlachte ze, met koortsige oogen in 'r bedje opzittend: „ik heb de ooievaar gezegd, vader, dat as ^yx weer 'n meissie komt in plaats van me verdronken zussie, ik op 'r zal passen, dat ze weer niet verdrinkt... — hoor je...” „Goed, m’n kind,” zei vader, z’n lorgnet afnemend: „maar nu ga je rustig slaapjes doen, niet?...”