Brief in schemer

7

blinde:

. . . Ik had ’r wel duizend. Ik heb den heelen dag in m’n gedachten zitten schrijven en schrijven, omdat 'k geen woord met ’m heb kunnen spreken, zooals anders . . . {met haar hand over de leuning van een stoel strijkend) . . . Zoo’n leege stoel is ’n angstig ding ... ziende:

Ja, ja, ’s avonds en ’s nachts . . . blinde . . . (glimlachend):

... Is 'r voor mij ’n onderscheid ? . . . Waar ben je gebleven ? . . . {memoreerend) . . . „Mijn beste zoon ! Ik heb den heelen nacht en vandaag den heelen dag aan je gedacht. Blinde menschen zijn op anderen aangewezen en daarom, terwijl ik honderd brieven in mijn hoofd had, heb ik moeten wachten tot vanavond . . En verder ?

ziende {lezend):

. . . Nou is buurman, net in ’t dorp teruggekeerd, en is zoo vriendelijk me te helpen . . . Daarvoor dank ik God, den Almachtige, omdat ik je anders niets van me zou kunnen laten hooren . . .

blinde {die al het voorgelezene met het geprevel van haar lippen volgt):

. . . Dat is zoo. Dank je wel. (Zij strekt de hand over de tafel en legt haar op die van den Ziende).

ziende:

Ho, ho ! Voorzichtig ! ’t Is nog allemaal nat! Kijk nou is an ! Jouw vingers vol inkt, en m’n mooiste hoofdletters naar de weerlicht!

blinde {glimlachend):

Wat doet dat ’r toe ? Of ’r hoofdletters zijn of geen hoofdletters — als hij *t maar lezen kan . . .

ziende {den brief drogend boven de lamp):

. . . Dat gebeurt me geen tweeden keer. Eerst drogen, ’n Brief zonder hoofdletters is 'n koe zonder kop en zonder