Joep's wonderlijke avonturen

groote schaduwtjes waren, maar de verhitte verbeelding zwiepte ’t geschuif, gewentel, gebeef, tot duizelig-makende, afbeulende, krijschende, hijgende waanzinge-stalten.

De morgen bracht nog geen weldadige rust.

In ’t heen-stervend duister naderden de logge contoeren der kamer-voorwerpen, groot en zwaar, drom van lugubere vormen.

Door z’n oververmoeidheid werd ’t eigen lichaam ’n schriel, pover-onaanzienlijk ding bij de stugge massiefheid van electrische kroon, lavabeau, tafel en stoelen.

En eerst onder ’t duldeloos-warm dek vergat-ie die werkelijkheid bij afmattende droomen — droomen waarin de fantasie de oneindigheid van lijnen en afmeting diep-ellendig herhaalde.

Laat op, reed-ie tegen twaalf uur naar Georgette’s huis, waar ze ’m den eersten nacht aan de deur hadden laten staan.

De kolossen van huizen, de monster-uit-stallingen in de magazijnen — étalagekas-ten met ziekelijke vergroeiingen — de reusachtige rijtuigen en trams — ’t glee in obsessie voorbij — en de voorbijgangers, zich

§5