Joep's wonderlijke avonturen

VIERDE KAPITTEL

DE KWELLING DER GROOTE DINGEN

Nog voor-ie, opgefrischt, patent van humeur, maar uitgehongerd, uit de auto sprong, stond zij als ’n reuzebeeld in de kerk-hal der vestibule.

En toen ze de treden af-kwam, om onrustig naar den uitslag te informeeren, en ’t ’m toescheen of-ie niet aan de hoogte van ’r hand reiken zou, schoot ’m ’t boek uit z’n jeugd, de „Reizen van Gulliver” te binnen, zag-ie zichzelf als ’n Lilliputter — haar en de anderen als B r o b d i n a g s....

— Goddank, zei ze: u lacht weer.

— Nee — ’k kan alles alléén, bleef-ie lachen, en ’r arm werend, bestapte-ie de bordes-treden — toch met ’n hinderlijke aarzeling, omdat de omvang van elk voorwerp buiten de proporties van ’t eigen grut-terig aanvoelend lichaam geleek.

Daar kwam-ie niet meer van los.

In de slaapkamer, de toiletkamer, de gangen, bewoog-ie zich met moeilijk te bedwingen gedruktheid — bang voor de ongewone schaduwen en slagschaduwen — en aan tafel, inderdaad met ’n geeuwhon

80