Joep's wonderlijke avonturen

’k denk dat ’t dezen keer bepaald schitterend gelukt is, omdat u ’t daglicht zonder overgang verdraagt, ’t Eenige wat ik met menschelijke middelen niet heb kunnen veranderen, is de tekleinheid van uw oogleden in verhouding tot de vrij groote oogballen van de hit. Uw oogen totaal sluiten zal bezwaarlijk kunnen....

Joep luisterde nauwelijks.

De hand over ’t voorhoofd strijkend, had-ie moeite de studeerkamer in ’r dwaze verhoudingen te accepteeren.

Vóór ’t ontzettend schrijfbureau, met z’n meterhooge paperassen-stapels, zat ’n ouwelijk heer, wiens hoofd op de knoestige schouders tot ’n uitwas gezwollen scheen — ’n uitwas met lange, doorwarde rosse haren, oogen als pompoenen, ’n neus als ’n monster-knolraap en gulzige, zware, op koe-levers gelijkende lippen.

De raaf, op z’n geweldige hand, had de proporties van ’n gier — de aap op den rand van ’t schrijfbureau was zoo vleezig en pootig als ’n volwassen man.

De toestellen in ’t vertrek, de kolven, reageerbuizen, instrumenten, planten — alles, van af de lancetten tot den rustig in slaap gekronkelden hond, was van ’n omvang,

74