Joep's wonderlijke avonturen

niet wist hoe-ie ’r mee an most, en die zich bij ’t groene branden der oogen allerminst op z’n gemak voelde: zou u niet verstandiger doen mee na de wacht te gaan?.... U maakt opstootjes — en dat mag niet.... Terwijl-ie sprak had Joep enkel attentie voor ’n geplombeerde kies in den mond van den man en voor ’t stadswapen met ’n rei-gerkop op de uniformknoopen.

— Amice — amice, betoogde-ie kort: jij heb zeker niet ’t flauwst begrip — wie ik ben — met wie jij praat — anders zou jij je niet verhoovaardigen me aan te spreken.... Dat zei-ie met zulk ’n glimlachende beslistheid, met zulk ’n bits en venijnig vuur in de oogen, en tegelijk hervatte-ie weer zoo drif-tig-accuraat z’n precieus gebalanceer over de tramrail, dat de agent ’t niet nog eens probeerde.

Maar in ’n koffiehuis, in die straat, werd ie dadelijk beleefd geweigerd.

’n Bezoeker met dat escorte bliefden ze niet.

En in ’n tweede, waar ze even vlug de deur voor z’n neus dichtsmeten, en waar-ie ’n dreigende houding aannam, om toch binnengelaten te worden, liep ’t spaak.

In z’n drift had z’n rotting ’n ruit stuk ge

61