Joep's wonderlijke avonturen

’t Meer dan grappig gedoe van den man, herinnerde Joep aan z’n voornemen, om ’t hoofd gebukt te houden. Bij ’t opengaan van ’t luikje in de deur, bang voor de donkere gang, bleef-ie hardnekkig naar den deurdrempel kijken.

— Wie daar?, vroeg de ongemanierd-harde stem van den huisknecht, die ⁵r niet aan gedacht zou hebben, de deur op dit uur te openen: ...nou, wié daar?

— Is de familie — is juffrouw Georgette bij de hand? zei Joep, met den drempel sprekend.

— Nee — natuurlijk is de familie om óver half een niet bij de hand! antwoordde de knecht onbeschoft: en dat kon je wel op je vingers narekenen als je ’m niet óm heb!

— Zou jij een beetje beleefder willen zijn, hernam Joep, met ’n opwelling van drift: je heb niet den eerste den beste voor je, ventje!

Een oogenblik door dien toon geïntimideerd, bestaarde de huisknecht den hoed zonder hoofd — dan zeker wetend dat-ie in z’n gelijk was, dat de juffrouw in ’r kamer, en enkel mevrouw nog op was — en de houding van den onbekende erger dan verdacht vindend, gromde-ie ongezouten:

55