Joep's wonderlijke avonturen

zelfs de bol-opgeblazen kikkers tusschen ’t gras bij den vijver. Haha, ’t genot!....

Bij ’t dicht aan ’t water gerestaureerde, kostbaar antieke prieel, juist terwijl-ie liep te neuriën, kwam ’t eerste, onaangenaam incident.

Twee, die er in eenzaamheid hadden gezeten, twee van ’t personeel, keken verschrikt door de klimop-wanden.

— Jeesis! gilde ’n vrouwestem: jeesis, wat loopt daar!

— Dat lijkt.... Dat lijkt...., hakkelde ’n vreesachtige manstem — beslist de stem van den nachtwaker, die zich waarlijk met iets anders dan waken had bezig gehouden

— ....dat lijkt op ’n....

Waar ’t op leek, bracht-ie niet thuis. Ineens, met ’n hernieuwden, snerpend doordringenden vrouwegil, holden ze als bezetenen, ’t grint met eiken vluchtenden voet heen-knetterend, den moestuin in. Daar, achter ’t op slot gesmeten hek, keek de vrouw nog eens schreeuwend om, en de man haalde den haan van z’n jachtgeweer over.

— Bier zoo niet! snauwde de waker, door z’n gehijg moeilijk pratend: „,,’k zal ’m wel neerleggen — de kippedief....!

5¹