Joep's wonderlijke avonturen

dat ze ’t toch donker wou maken: ....nog niet — ’k Wil even zoo blijven....

— Wat heeft die man in ’s hemelsnaam aan uw oogen geknoeid....? viel ze angstig-on-stuimig uit.

— Hij heeft, begon ie.

Maar, zich bezinnend, zich ’t heilig eere-woord herinnerend om niéts van de oogen-wisseling aan haar noch ’n ander te vertellen, hield-ie op — en ’r kwam ’n gevoel van genoeglijkheid over ’m.

— ....Als straks ’t licht uit is, zuster — en m’n oogen mogelijk — ik moet er me van in den spiegel overtuigen! — mogelijk als die van ’n poes glanzen — moet u zich daarover niet verwonderen.... Dat kan den eersten tijd misschien zoo blijven.... Dat komt door de medicijnen — de zonderlinge medicijnen, die hij gebruikt schijnt te hebben. Op ’t moment zie ik minder goed.... Ja, geef me liever ’n beetje nacht.... Voor ⁵n jaar heb ’k zóó dikwijls van den nacht den dag gemaakt, dat ik me ’r best aan zal wennen! Beter ’n nacht die dag wordt — dan altijd nacht.... Nu weet u ’t — hoeft u niet meer te schrikken.

Maar toen-ie ’n oogenblik later, in de weer donkere kamer zelf voor den spiegel stond,

48