Het raadsel (serie Heijermans' Camera)

i8

ratelde-ie zenuw-vroolijk door en aan de tafel waar-ie mee aanzat lachten de vrienden om de zotte invallen en altijd-nieuwe Witzen. Dan kon-ie gratis-voorstellingen met de clowns vingers geven en met *n snuivend genoegen de explicaties van de allerlaatste ontdekkingen op ’t gebied van schaduw en slagschaduw lanceeren.

Liep je bij zoo’n buitenissige gelegenheid met ’m mee op, dan kon-ie plots in de stilte der nachtstraten stil staan en met den glimlach van ’n wijsgeerig kenner naar ’n verlicht gordijnraam kijken.

„Let op,” sprak-ie dan, heelemaal in z’n vak: „let is goed op! Twee-hoog kamt ’n vrouw ’r haar... Typisch, hè? Hoe je kan zien dat ’t zoo dun is als de weerlicht... Kijk, nou maakt ze vlechies en houdt ze de haarspelden in ’r mond... Nou leit ze bandjes om de punten... Hahaha!... ’t Is ’n mirakel hoe je menschen au d’r schaduwen leert kennen...”

Of hij wees naar ’n venster waar ’n schaduwvrouw in ’n stoel gebukt zat en ’n schaduwman met uitploffende kontoeren heen en weer liep, om met rukken stil te staan en met zwaaiende armen iets te betoogen.

„Ruzie...” lachte Markus droogjes: „ze heeft op ’m gewacht en huilt... Hij verdedigt zich en zegt grofheden. Zijn de menschen niet stapel? Hahaha...! Ik kon waarachtig schaduw-detec-tive worden...”

Of hij bekeek met haast vochtige oogen ’t doen van ’n schoenmaker, gebogen over den schaduwplas van ’n tafel en ’t gebaar van de vrouw, die schaduwkoffie uit ’n schaduwtuit in ’n schaduw-kom schonk.

„Je leert ’r van,” zei-ie babbelgraag: „je ziet hoe je met je hoofd, je manchetten, je handen mot werken... M’n beste etende poesen en blaffende honden heb ’k ’s nachts in de straten bij neergelaten gordijnen gecopieerd... ’t Kan nooit missen...”

Op een der „vrije avonden” — in den laatsten tijd had de ex-weduwe ’m meer dan eens alleen naar ’t Artisten-restaurant laten trekken — wandelde ’k met Markus Pluns op naar z’n woning. Omdat zij zich niet lekker voelde, had-ie geen oog van de klok afgehouden, en al om half een was-ie ’r vandoor gegaan.