Vredestichter (serie Heijermans' Camera)

;

aambeeld, om zich van V echtgenoot te laten scheiden, maar zat ze ook hèm in privé-gesprekken, per telefoon, per boodschap en per brief systematisch op z’n kop. Van nature lastig, onhandelbaar, tyranniek, met geen dozijnen handschoenen aan te pakken, was ze, sinds-ie ’r te kennen had gegeven, dat z’n praktijk ’m belette heele middagen of avonden uit te breken, om 'r, als in ^}t begin, ’t hof te maken, onuitstaanbaar geworden. Twee-, driemaal per dag schreef ze dreigbrieven, en nog pas vanmorgen, na ’n pleidooi voor de Rechtbank, had ze ’m „toevallig” in een van de hoofdstraten ontmoet, om ’m met ’n mondain-lachend, welvertogen-maatschappelijk gelaat onder ’n snoes van ’n zomerhoed met dure pleureuzen, maar met ’n vlijmscherpe tong, de grievendste „waarheden” te zeggen. Hij zat relatief in de val. Want, al was-ie zoo bedachtzaam en voorzichtig geweest, ’t onvermijdbaar „zwart op wit” op de nietverradende, geen juridische bewijzen leverende schrijfmachine te tikken, en al had-ie voor liefdes-pseudo de handteekening Jim (ook met schrijfmachineletters) gekozen: ’n heel pakket van die amoureuze epistels was in ’r bezit, en al licht bevatte een daarvan ’n bla-tneerend, in ’n stemmingsoogenblik neer-getypt extatisch ver-klarinkje...

Nu zat Nemesis in de wel-doorvoede gestalte des wraak-zuchtigen heer Godewijn voor ’m, en juist diè kwam ’n beroep op ’m doen ...

„... Maanden, maanden !” praatte de cliënt nerveus — z’n boord lei om, z’n kin was ongeschoren, de resteerende haren, om 't in ’t licht van de lampekap bleek-troebel maan-kruintj e, klitten verward, z’n vest hing open: kortom alles aan, om hem duidde ’t beeld van desolatie, verrassing en onvrouwelijke zorg —: „maanden, maanden had ’k ’t in de spiezen, raakte ’k ’t voorgevoel niet kwijt, zocht ’k ’r iets achter, als ze dan bij die, dan bij die vriendin, heele middagen, heele avonden, op bezoek was, en dan met zoo’n hinderlijke vroolijkheid, waarvan ze mij nooit mee liet profiteeren, thuis kwam, dat ’k blind zou moeten geweest zijn, om ’r geen gevolgtrekkingen bij te maken!”

„En?” interrumpeerde de advocaat aarzelend.