Vredestichter (serie Heijermans' Camera)

3i

„Wat is de wereld zonder jou, m’n schat je, m’n baby...?... Als je ja zegt, bouwen we ’n nestje zoo als ’r geen tweede is

— en we zullen ’r gelukkig zijn, heer lij k-gelukkig...”

„Nee toe — niet kussen...”

„Zeg dan dat je van me houdt...”

„Ik hou van je...”

„Hoeveel...”

„Alles... Alles ... Alles ...”

En dan vlucht ze de avondlucht in — en wordt ’n wazig-klein stipje met 'n ander stipje er naast — en boven fluit ’t zoo iel, zoo doorzichtig — of ze in verste eenzaamheid over allerkostelijkste spreken...

Rrrrrt!... Petie! Petie!... Rrrrrt!... Petie!... Petie... Dat is 'r een, die thuis komt... Geef vader 'n stoel! Geef vader z’n toffels!... Moe van 't werk, man?... Zit nou 's lekker neer... En vertel... Ach wat ben je ’n schat! Heb je die vette wurmen uit je eigen mond voor mij en de kinderen gespaard... Nee, jij de helft... Niet zoo schrokkig doen, Rob-bie!... Vader heeft ook trek!... Nee, je mag 'm de brokken niet uit z’n mond kijken ... Rrrrrt!... Petie! Petie!... Rrrrt!...

En vlak bij je — twee zwaluw-wijfjes — dicht over mekaar

— hebben de kleintj es naar bed gebracht — en ’n gebabbel... Zeit u dat wel, juffrouw — d’r is haast geen ankommen an — ’t wordt alles schreeuwend-duur — je runeweert je letterlijk

— je gaat met zorg de nacht in en staat met zorg op — as je teminste fatsoenlijk de wereld door wil — en ’n tobben met me jongste! — ongezeggelijk en wild — en met z’n broertjes en zussies vechten — 'k zal blij zijn as die op z’n eigen beenen ken staan...

En schuins over je ’n woudduif — onrustig, bang, van tak naar tak springend en met den kop in de veeren en de moeder dicht bij ’r neer koekeloerend... ’k Heb ’m al twee dagen niet werom gezien, moeder!... En ik hield zoo van ’m moeder... En ik kan niet buiten ’m... Kom nou, kindlief, laat je hoofie niet hangen... D’r zijn meer doffers in de wereld... Je mag ’t je niet zoo intrekken!... Voor hem tien anderen... D’r is geen