Vredestichter (serie Heijermans' Camera)

2 6

zieleleven leidt je niet meer af — je schommelt door geen lichamelijke of geestelijke abberaties heen en weer — je droomt superbe — je droomt wèg van ’t daggedoe met ’n half-gebruind snuit, waarin enkel je neus ’n on wezenlijke, onrijpe, in halfschaduw volgroeide aardbei gelijkt — en ploft de witte krinkel-dampen van je sigaar, om de opdringerig-onwellevende hommels en muskieten buiten de perken van je persoonlijke vrijheid te houden. Dit nu is het buiten-leven. Je praat als ’n idioot met de boomen en struiken. Je zegt langs je heen-duikende zwaluwen gedag. Je slaapt in op ’n duinglooiing met je stroohoed op je neus. Je drinkt de stilte en eet, terug in je pension, zoo gretig of je dagen gevast hebt, onverschillig wat ze je voorzetten. Het is alles adorabel-gloednieuw voor je — en zelfs terwijl je ’s avonds op één been balanceert, om in je waschkom, waarin nauwelijks je hoofd past, de klittende stof van de landwegen van je opgeheven voet te kudderen, en je met weemoed de dagen herdenkt, toen je nog lenig genoeg was om je grooten toon tot aan je lippen te brengen, acht je de geneugten van ’t primitieve hooger en inniger dan alle stadsweelde met asfalteering, trams, *n kop thee-met-'n-strijkje en ’n badkamer met proestende douche...

II.

Het is een genot de Koe voor overbuurvrouw te hebben, een genot en een voorrecht. Geeft u mij asjeblief de Koe in plaats van den mensch! Ik bekijk en bespied haar sinds dagen en soms als ik op een been balanceer (zie hierboven) en ’n vochtig-bleeken voet in *n hééle sok wring, komt het mij voor, dat ze mij in dit stadium van menschelijke vrij- en vrijmoedigheid naarstiglijk observeert. Het is een genoegelijk en verblufïend-lief dier. Het paard in de wei kan soms uitbundig doen en als *n krankzinnige met vier beenen omhoog in de lucht liggen spartelen: de Koe beweegt zich met de bezadigdheid van 'n Hollander — Hollandsch-ernstig. Hollandsch-degelijk, Hollandsch-sekuur. Ik weet niet of er Fransche koeien bestaan en of deze zich in het openbaar anders voordoen. In de Hollandsche is iets zoo echt-Hollandsch, dat ze bij ons eigen wezen en karakter