Bloeimaand

82

Edi. Nou ja. Nou ja. Schei uit met je gegrien!

Marre. ’k Wou da-’k dood was! ’k Wou da-’k dood was!

Edi (angstig op de trap). Jawel, jawel. Pas op! Met dood zijn schiet je op! ’k Ben zoo vrindelijk om je te komen waarschuwen. Jij maakt scènes om niks. Elk oogenblik klagen ze boven. Wees toch niet zoo verdomd stupiede!

Marre (snikkend), ’k Weet wel da-je me zal late stikke, da-je genoeg van me heb.

Edi {onrustig). Niewaar, niewaar!

Marre (snikkend). Je staat achter me rug die Jeannette, dat gepoeierde schepsel te likke!

Edi (onrustig). Praat wat zachter!

Marre. As ’k ’t zié, as ’k je samen met ’r zie, as ’k je snap, zal ’k zoo’n schandaal make, zoo’n

gemeene herrie, dat, dat, dat (een stilte) Asje

toch wéét wat ’r mot gebeure, da’k voor goed in me ongeluk zit.... (driftig) As je me laat schiete....

Edi (gejaagd), ’k Laat je niet schieten.

Marre. Waarom loop je haar dan na?

Edi (ongeduldig). Dat doe ’k niet. Dat zuig je uit je duim! Je weet dat ma je niemeer zetten kan,