Bloeimaand

45

Edi. Ben jij zoo bleu? (op de aanrechtbank springend, achter ’t gesloten gordijn) Hahaha! Blijf jij maar met ’t touwtje in je hand staan. Laat je ’t zakken, ja of nee? Of ’k draai ’t gas uit.

Marre. Uw mama most u zoo is zien staan.

Edi. *k Denk dat ze geen oogen heeft, om van ’t Kurhaus in Scheveningen naar de keuken in Amsterdam te kijken. Laat je ’t zakken? (de gasvlam dansi).

Marre. As u achter de tafel gaat staan.

Edi (van de aanrechtbank springend). Daar! *k Zal fatsoenlijk zitten. Wil ’k je helpen?

Marre. Dank u (van de aanrechtbank springend). Ga u asjeblief de keuken uit. Dat heeft geen pas.

Edi. Nee, dat heeft heelemaal geen pas.

Marre. As u blijft zitte, zal ’k Pietje roepe.

Edi. Da’s goed, roep jij Pietje. Dan zijn we met z’n drieën (een stilte). Nou, roep je ’r niet? (een stilte). Of — of hebben we ’t huis zoo voor ons twéétjes alleen?

Marre. Ze zijn allebei bove.

Edi. Ben jij zóó bang om met me alléén te zijn?