Bloeimaand

44

Edi. Heb je d’r nooit na gekeken?

Marre. Nee. (strijkt nijdig ’n lucifer af, steekt de vleermuis tusschen de ramen aan).

Edi. Heb jij zoon haast met ’t licht — zoo’n hekel an schemer?

Marre. ’k Wou dat u de keuke uit ging. Wie voorbij gaat, kan u door de tulle gordijntjes zien staan.

Edi. Das waar. Dank je. As ’k daar schel, wil je dan wel zoo vrindelijk zijn?.... (loopthettrapj'e op, gaat halfweg de gang in, keert terug, blijft verscholen kijken. Marre neemt den keukenstoel, klimt op de aanrechtbank, laat de gordijnen zakken. Als het tweede gordijn gezakt is, schiet hij snel op den keukenstoel toe, trekt dien weg) Zien ze me nou nog van buiten?

Marre. Gaat u de keuke uit, asjeblief!

Edi. Als je d’r afspringt, zal ’k je in me armen opvangen.

Marre (7 voorste gordijn weer optrekkend). As u niet weggaat, tik ’k de voorbijgangers an.

Edi. Dat doe je niet!

Marre. Dat doe ’k wèl!