Bloeimaand

₄o

Toen ’k vandaag met jou op de Ziekezaal kwam en die stumper zag, die stumper met d’r ge-broke been, en al die bédde, die bédde en nog is die bédde en al die ouwe stakkers, die leie te wachte op, op.... En toen je me mee heb genome na de Zwakke-zaal met al die bedde, die bédde, die bédde, die je niet telle kon en die stumpers, die je niet tèlle kon, toén, toén — (hijgend) Eer ik.... Eer ik.... Jij ben toch fatsoenlijk geweest! Hij is toch fatsoenlijk geweest! Anders hadde ze je niet opgenome! (begint te snikken) Wat had je me die ellende te late zien!

Koosje. Wat is ’r? Wat doe je?

Cornelis. Meid ben je gek? Mot je hüile?

Marre (snikkend), ’k Wist niet dat ’r ’n Zieke-zaal was! ’k Wist niet dat ’r ’n Zwakke-zaal was! ’k Wist niet dat ’r zooveel bedde op die zale ware! (hijgend) Dat ééne vrouwtje, die ééne met die zwarte oogen, die zoo kreunde, zoo akelig kreunde, heit me zoo angekeke, zoo ange-keke (snikt).

Koosje. Foei, foei! As ik niet klaag, klaag jij dan ? En as je ’n fatsoenlijke burgerjonge trouwt....

Marre. As ! As! Je ben toch zelf óók getrouwd geweest! Je ben.... (de electrische schel gaat over).