4i
Koosje. Hè, daar schrik ’k van. ’k Dacht dat we alleen in ’t huis ware.
Marre (angstig). Heb ü iemand hoore thuis-komme? (aarzelend) Dan mot ’k na bove.
Cornelis. En dan gane wij d’r meteen van door. Ga je mee door ’t raam, Koosie?
Koosje. Door ’t raam? Nee hoor! Door’traam! As ’k weer is jonge stelte krijg.
Cornelis. Hèhè! Hèhè! ’k Zal je ’n zetje geve.
Koosje. Nee hoor! Dag, kind! Je heb werachies rooie ooge, malle meid. (de electrische schel gaat weer over) Ja, ja, we komme.
Cornelis. Hebbe wij nou in onze tijd gedacht, dat as je ’n potje water neerzet, met twee endjes draad, dat ’t dan bèlt!
Marre. Vooruit nou! Vooruit nou! (Koosje en Cornelis sukkelen over het trapje naar boven. Marre wil ze na, wijkt op V geluid van Edïs stem naar de keukentafel terug).
Veertiende Tooneel.
Marre. Edi.
Edi (tot de heengaanden). Is ’r zoon visite be-