Bloeimaand

39

mensche kenne zoo goed niemeer as jonge — daar had ze dan dèrtig cente van vast in de week, voor suiker en kaarse — en voor d’r muts — de mutse zijn n zorg!    Bet, die

nog zoo kras was as ik en ook altijd zee da ze niet na de Zwakke-zaal wou — die leit d’r nou toch op. D’r arm was stijf geworde, en as je    ge-

holpe mot worde, weet    je hoe    laat of    ’t is.

Cornelis. Voorverleje    nacht    hebbe    d’r op    de

vrouwe-zieke-zaal vijf    dooje    gelijk    gelege    —

vijf.

Marre. Wete de andere zieke dat dan?

Cornelis. Hèhè! Hèhè! Nee, dat weet je niet, as je vijf kiste ziet binne brenge.

Marre. Worde de kiste op de Zieke-zaal gebracht ?

Koosje. Ja, ja.

Cornelis. De Zwakke-zaal, da’s ’n angst — da’s ’n angst! Daar kom je niemeer van af. En je weet niet hoe lang ’t duurt.

Marre. Je weet niet hoe lang ’t duurt! Je weet niet hoe lang ’t duurt! (met hartstocht) In *n weeshuis grootgebracht — nooit je vader en moeder gekend — en te motte belande, belande....