Bloeimaand

112

Koosje. Nee, da ken niet — da ken niet voor zooveel mensche — we ete mee uit de pot — alleen vedaag wat beters — zuurkool — ik ken geen zuurkool meer inhoue — en ze kenne voor mijn alleen geen koteletjes bakke en geen flensies — van die flensies zooas bij jou. (hoest, Trees geeft haar te drinken). As God wil en 'k met de lente — ’t staat buiten zeker al in bloei? — doet 't niet ? — as God wil en ’k met de warmte van de Zwakke-zaal hï mag — ’t is hier niet alles, lang niet alles — dan kom *k bij jou nog is flensies ete — van die dunne malse flensies — dan zei ik klusse, terwijl jij bakt — en dan help ’k je as ’t gedaan is met de vate spoele ....

Trees (aarzelend). Ja. Ja, da’s goed. Maar....

Maar  ’k Kwam je juist vertelle dat we uit

Amsterdam weggaan.

Koosje. Uit Amsterdam weg?

Trees. Willem heit ’n betrekking gekrege an ’n stoomgemaal in de buurt van Leiden. Daar motte we de éérste heen. Voor jou blijft dat ’t zelfde, tante. Je zei niks te kort komme. Je krijgt elke maand ’n postpakketje met wat ’r in. En as ’kis ’n enkele keer overwaai, wip ’k bij je an. We kwamme je eigelijk zooveel as gedag zegge.