Bloeimaand

ii3

Koosje (terneergeslagen). Da’s dan me galgemaal. Jij was de eenige, die ’k nog is zag. De eenige.

Trees. Marre mot zich natuurlijk sjeneere, die durft niet.

Koosje. Durft niet? Hei jij d’r gezien, da-je dat zoo zeit?

Trees. Of ’k r gezien heb ? ’k Spoeg op 'r met permissie! Ach, ’k zei 't je maar niet vertelle! Wat hei-je ’r an? Hier blijve Stien, niet rond-loope.

Betje. Laat ’r maar hier komme. Dan krijgt ze wat.

Trees. Nee, dat mag niet. En dat weet ze wel. Niewaar, Stien?

,Koosje. Waar heitje d’r gezien?

Trees. Laat *k maar me mond houe.

Koosje. Je ben verplicht ’t te zegge!

Trees. En werom zal 'k ook as de struisvogels doen? Vedaag of morge hoor je ’t toch van ’n ander. We zatte bij Carré, Willem en ik, op de gaanderij. En benejen, in ’n loge, piekfijn, daar zat zij. Meer hoef 'k niet te vertelle.

Koosje. Dat — dat begrijp ’k niet.

Bloeimaand.    8